We zijn inmiddels alweer aanbeland in editie nr. 5 van ons ‘onderonsje’. Dit keer heb ik ervoor gekozen om ons stukje proza niet alleen op Feestboek te delen, maar ook in het FNV Havenmagazine. Dat komt omdat ik nogal lui van aard ben. Zoals je weet verzorg ik de column in het FNV Havenmagazine, en aangezien de deadline voor het decembernummer met rasse schreden naderde - én ik jou weer even op de hoogte moest brengen van “van alles en nog wat” - leek het me wel zo praktisch om dit te combineren. Ja toch? Want je weet het Ed, een goeie havenwerker is een luie havenwerker.

Zo aan het eind van het jaar wordt overal de balans opgemaakt en is het de tijd van de lijstjes en jaaroverzichten. Top 2000, Woord van het jaar, Fierljepper van het jaar, Mediapersoonlijkheid van jaar, meest gegoogelde item van het jaar, Kantklosser van het jaar, NOS-jaaroverzicht, enz enz enz. De (onzinnige) lijstjes en overzichten zijn eindeloos. Hoogte- én dieptepunten worden weer opgelepeld en uiteraard wordt er ook vooruitgeblikt naar 2020. Voor mij werden alle hoogtepunten in 2019 overschaduwd door jouw overlijden in mei van dit jaar. Het was voor mij persoonlijk en voor iedereen binnen FNV Havens echt een enorme klap. De manier waarop wij je afscheid hebben kunnen verzorgen, was wel erg mooi maar niet meer dan een schrale troost.

Natuurlijk waren er in 2019 binnen FNV Havens ook mooie successen om te vieren. Zoals de totstandkoming van het Kolenfonds na 4 jaar onderhandelen, een aantal mooie cao-resultaten (o.a. ADM en Svitzer) en een aantal geslaagde pensioenacties. Toch overheerst bij mij de somberheid. Want naast jouw overlijden kregen we nog een aantal dompers voor onze kiezen. Zo raakt de sluiting van de Uniportterminal mij ook keihard. Bij die toko ben ik bij wijze van spreken in mijn korte broek begonnen. Wanneer je 33 jaar voor die baas hebt gewerkt, gaat de teloorgang van Uniport je niet in de koude kleren zitten. Dan verwacht je dat moedertje Steinweg zorgt voor haar mensen. Maar de zorgzaamheid van moedertje Steinweg is tot op heden zéér teleurstellend en lijkt beperkt tot een theezakje geld voor de Uniporters.

En dan denk je zo aan het einde van het jaar dat je alle ellende wel gehad hebt. Niet dus!! Want op 2 december kreeg ik het verschrikkelijke nieuws dat een jonge sjorder in opleiding tijdens zijn werkzaamheden door een fataal ongeval is overleden. Op zo’n moment is alles waar je mee bezig bent bijzaak. Ik kon het niet bevatten en de haven was in shock door dit bericht. Tijdens de uitvaartdienst van de jonge sjorder Yoshi Han heeft de havensector zijn medeleven getoond zoals alleen de havensector dat kan. Op maandag 9 december gingen bij vele terminals om 12.30 uur de kranen omhoog ter nagedachtenis aan Yoshi, havenwerker in spé. Mooi toch Ed? Mede door deze actie is mij toch weer duidelijk geworden dat de solidariteit in de haven uniek is en dat de solidariteit onder de havenwerkers vanuit de verschillende sectoren nog steeds daar is.

Ed, wat ook niet onvermeld mag blijven is de laatste Sectorraadvergadering van het jaar 2019. Zoals je weet sluiten we deze vergadering altijd af met een etentje, en nemen we afscheid van de SR-leden die de raad hebben verlaten. Bijzonder dit keer was dat jouw Jolanda, Romanie en Ricardo ook van de partij waren. We zijn aansluitend op de vergadering met de complete SR en je gezin bij je graf langs geweest. Je mag van mij weten dat ik het niet droog heb gehouden hoor. Het was echt een mooi moment. Later bij het etentje hebben we met Jolanda en de kids nog wat anekdotes over jou opgehaald - vooral een filmpje waarop jij (frED Astaire) aan het dansen bent met Jolanda was erg grappig om te zien. Nooit geweten dat jij zo soepel in de heupen was joh!