Gepensioneerde havenwerkers blijven bij FNV Havens
De meeste havenwerkers vinden het maar niets: na hun pensioen werden ze automatisch overgeschreven naar FNV Senioren. FNV Havens heeft nu geregeld dat zij zich weer gewoon bij de havensector kunnen aansluiten. Het gaat om ruim zeshonderd oud-havenwerkers. “Ik laat me toch niet wegrukken bij FNV Havens?”
Peter de Beer (67 jaar, oud-havenwerker Stena Line) “Het is toch gewoon ouderendiscriminatie als je opeens in een andere afdeling van de bond wordt geflikkerd?” Peter de Beer vertelt dat FNV Havens nog steeds belangrijk voor hem is, ook al is hij sinds een half jaar met pensioen. “Wij hebben voor zóveel gestreden; als FNV Havens waren we samen met FNV Metaal altijd trendsetter bij cao-afspraken. Ik moet oppassen dat ik geen oude lul word die zegt dat vroeger alles beter was. Nee, het was vroeger anders. Maar het is goed om aan de volgende generaties over te dragen wat de achtergrond is van een cao, dat we voor afspraken ooit geld hebben ingeleverd. We knokten voor alles, staken onze nek uit. Ook tegen het faillissement van de havenpool SHB in 2009 hebben we als havenwerkers keihard gevochten.” De Beer is solidair en staat als het moet zo weer bij de poort. Hij weet als geen ander hoe het voelt om zes weken zonder loon te zitten. Hij heeft de grote stakingen in de jaren 70 en 80 meegemaakt. Vanaf 1975 werkte hij voor de Rotterdamse havenpool SHB. Lekker door de haven zwerven, omschrijft hij die tijd. Via allerlei functies in het stukgoed in de Waalhaven maakte hij de overstap naar de multi-sector mee. De containersector en de bulksector werden belangrijk, en het sjorren - ook op de roll-on roll-offschepen. Hij kwam voor het eerst van zijn leven in Europoort. “Ik wist niet wat ik zag, ik verdwaalde er.” Omdat De Beer al ‘blikvast’ met een SHB-ploeg aan roro-bedrijf Townsend Thoresen was uitgeleend, nam hij in 1982 het aanbod aan om daar tegen een mooi salaris in vaste dienst te komen. Hij maakte mee dat de Herald of Free Enterprise bij Zeebrugge kapseisde. De ramp kostte 193 mensen het leven. Ook maakte hij de verschillende fusies en overnames mee. Uiteindelijk werkte hij onder de vlag van Stena Lines Europoort.” “Ik heb altijd met heel veel plezier in de haven gewerkt. Versleten? Ik heb de tijd meegemaakt dat je met balen stukgoed van 50 tot 100 kilo op je rug liep. Dat was hard werken. En ik kwam altijd met pijn thuis. Pijn in mijn buik van het lachen. Later meer van het gezeik op de werkvloer. Ik laveerde overal tussendoor. Heb de gewone slijtage van een havenwerker.” Naast zijn havenwerk was Peter de Beer zo’n 22 jaar actief als boswachter. In vrije weekenden of op vrije dagen was hij in het Zuid-Hollands Landschap te vinden. “Op mijn zestigste vroeg ik me wel af of ik het nog vijf jaar zou volhouden in de haven. Slijtage en het werken met gevaarlijke stoffen vielen me steeds zwaarder. Toen ik een baan kreeg aangeboden bij het Zuid-Hollands Landschap heb ik niet lang getwijfeld. De politiemannen van de boswachterij noemden ze ons. Stropers opsporen, dumpen van afval tegengaan, overlast van wandelaars beperken. Financieel was het een behoorlijke stap terug, ook de cultuur was onvergelijkbaar met die in de haven. Maar ik heb het tot mijn AOW nog heel erg naar mijn zin gehad in het buitengebied van de Krimpenerwaard en Voorne Putten.” De oud-havenwerker volgt nog steeds het werk van FNV Havens. “Het is en blijft mijn bond. Ik ben altijd kaderlid geweest, zat in de ondernemingsraad. De geschiedenis van de haven zit onder mijn huid. Ik zal altijd bijspringen of helpen als dat nodig is. Het is belangrijk volgende generaties havenwerkers te stimuleren te strijden voor hun positie.”
Arie Meijer (64 jaar, oud-havenwerker EMO) Op zijn 15de ging Arie Meijer via de Havenvakschool aan de slag in de haven. 47 jaar heeft hij er volgemaakt, waarvan 44 jaar bij Frans Swarttouw en EMO. Tot op zijn laatste dag in de volcontinu. Begin 2021 ging hij vervroegd met pensioen. Meijer, die op zijn 67ste AOW krijgt, heeft zijn pensioen naar voren gehaald. “Liever wat minder geld en wat langer van het leven genieten”, vindt hij. De oud-EMO’er vertelt dat hij altijd heeft gezegd dat hij op zijn 63ste zou stoppen. Toen hij op zijn 60ste in aanmerking kwam voor de Havenfitregeling is hij meteen ingestapt. “Je ziet dan veel leeftijdsgenoten ziek worden of overlijden. Ook ik was een van de velen die suikerziekte kreeg door het onregelmatige eten. Na je 50ste krijg je veel last van nek, armen en rug. En dan kun je niet meer terug. Ook was veertig jaar geleden niet bekend hoe ongezond de volcontinu was. En het onbeschermd werken met lood- en koperconcentraten en kolen en ertsen. Ik heb in de jaren 70 nog met mica gewerkt in schepen. Dat stofte enorm. Het was asbesthoudend, naar later bleek. Bedrijven wisten het wel, wij niet. Je kreeg het advies om met een pakje melk het ruim in te gaan. Melk hielp zogenaamd tegen alles.” Vijf jaar geleden kreeg Arie Meijer een brief van de EMO. “Daarin stond dat een partij op het terrein asbesthoudend was. Alle stoffen die nu verboden zijn, daar stonden wij gewoon middenin. Mocht ik asbestkanker krijgen dan is FNV Bureau Beroepsziekten belangrijk voor mij. En mijn nabestaanden.” Vanaf de eerste dag in de haven was hij lid van de bond. In het begin was dat de haven jongerenbeweging opgezet door Joop Verroen en Paul Rosenmöller, die in 1979 stakingsleiders waren bij de grote stukgoedstaking. En in 1981 bij de grote staking in het massagoed. In 1979 en 1984 was hij bij de lange stukgoedstaking. In 1981 bij de grote staking in het massagoed werd Meijer pas echt heel actief. Dat was bij zijn toenmalige werkgever Frans Swarttouw. “Ik was heel betrokken bij het vakbondswerk in de haven en stroomde al gauw door naar de ondernemingsraad en allerlei commissies. Tien jaar geleden ben ik uit de cao-onderhandelingsdelegatie gestapt. Ik moest het vanwege mijn diabetes rustiger aandoen. Maar op de achtergrond bleef ik actief.” “We hoeven er niet om te liegen wat we allemaal hebben bereikt”, vindt Arie Meijer. “We hebben voor alles gestreden en nooit wat gehad van de werkgever. Nu is het aan de jongere generatie havenwerkers; zij moeten nu stappen zetten.” Zijn hele leven is met de haven verbonden. “En tot mijn stomme verbazing zat ik na mijn pensioen opeens bij FNV Senioren. Weggerukt uit FNV Havens. Met Senioren heb ik niks. Daar voel ik me niet thuis. Ik heb meteen Niek gebeld. Als ik niet terug had gekund naar FNV Havens, had ik mijn lidmaatschap opgezegd. Dan was ik ermee gekapt. Niek verdient het dat oud-havenwerkers FNV Havens blijven steunen. Hij heeft zich altijd voor ons ingezet. Als ze me nodig hebben, weten ze me te vinden.”
Peter de Haan (68 jaar, oud-havenwerker EBS) Het was zijn eerste en zijn laatste baan. Peter de Haan werkte ruim 49 jaar bij EBS. Op zijn 65ste maakte hij gebruik van de Havenfitregeling: 50 procent werken tegen 100 procent salaris en pensioenopbouw. Als hij aan de vakbond denkt, denkt hij aan de grootste wilde staking na de oorlog. Op 28 augustus 1970 legden tienduizend havenwerkers drie weken lang het werk neer. De Haan was net op de Havenvakschool begonnen en werd meteen naar huis gestuurd. Ruim 35 jaar was Peter de Haan kaderlid van FNV Havens. En op 1 mei is hij 40 jaar lid van de bond. “Ik vond de cao heel belangrijk en vind dat je daar als havenwerker bij betrokken moest zijn. Datzelfde geldt voor de ondernemingsraad. Vroeger was het vakbondswerk anders. De lijntjes waren kort. Je liep in en uit bij kantoor Zuidplein. Daar zag je alle kaderleden en bestuurders. Vakbondsbestuurders kwamen veel in de kantines. Het was gezelliger. Ik zat trouwens met Arie Meijer (zie interview Arie Meijer hiervoor, red.) in het jongerenklasje.” De Haan heeft nog schepen met de hand leeggeschept. “Dan stond je met tien of vijftien man in een ruim. Nu in je eentje. In een veel groter ruim. Het was zwaar werk”, blikt hij terug. “Sinds ik met pensioen ben, heb ik het niet echt gemist. Ik heb last van diabetes en door een mislukte herniaoperatie zeventien jaar geleden was ik al gedeeltelijk afgekeurd. Ik kon niet meer op de kraan. En heb toen voor EBS de administratie in de tankopslag gedaan en ook in de beveiliging gezeten. En op een gegeven moment was ik fulltime actief in de ondernemingsraad. Het heeft me best moeite gekost de eindstreep te halen. 35 jaar lang dacht ik met zestig met pensioen te kunnen. Maar het schoof steeds verder op.” “Ik ben nog steeds actief voor FNV Havens, in het Mediateam, voor de website en in de app. Met FNV Senioren heb ik niets. Het gaat erom dat je verbonden bent met het vakbondsverleden in de haven. Als er iets te doen is, help ik mee. Ik kijk ernaar uit dat Niek mij het jubileumspeldje gaat overhandigen. Van FNV Havens.”