Eindelijk cao voor Maasveren

Nadat onderhandelingen over een fatsoenlijke cao voor het personeel op de Maasveren onmogelijk bleken, heeft mediation het cao-conflict uiteindelijk vlot kunnen trekken. Niek Stam en Nuri Alders en kaderleden bij de Maasveren zijn druk bezig geweest en hebben op 20 april een onderhandelingsresultaat bereikt.

Na intensief overleg hebben FNV Havens en het bestuur van Stichting de Maasveren overeenstemming bereikt over een langdurige cao die een looptijd heeft van 1 januari 2022 tot en met 31 december 2026. Werknemers krijgen in de nieuwe cao boven op de automatische prijscompensatie (APC) een initiële loonsverhoging van 1,5% per januari 2022. Ook zijn er afspraken gemaakt over de onregelmatigheidstoeslag. Het huidige personeel behoudt de oorspronkelijke rechten. Nieuwe medewerkers krijgen marktconforme afspraken. Vanaf 2027 zal bij de landelijke cao openbaar vervoer worden aangesloten. De leden van FNV Havens moeten nog instemmen met het resultaat.

Acties en staking Maar liefst 8 weken werd er in totaal op de Maasveren actiegevoerd en gestaakt. Personeel op de veerponten in Maren-Kessel, Lith, Oijen en Megen accepteerde niet dat hun cao zou worden ingewisseld voor een uitgekleed arbeidsvoorwaardenreglement. En dat FNV Havens plaats moest maken voor de personeelsvertegenwoordiging. Aanvankelijk wilde de werkgever helemaal geen cao meer. Onder druk van acties zegde het bestuur van stichting de Maasveren eventueel een 2-jarige cao toe. En dan moest het erna afgelopen zijn - na 85 jaar cao-geschiedenis. Een cao leidt alleen maar tot conflicten, analyseerde de werkgever. Weg dus met die gekkigheid. Goedkope krachten Daar dachten de veermannen en -vrouwen anders over. Met een organisatiegraad van bijna 100 procent, voerden ze onvermoeibaar actie voor nette arbeidsvoorwaarden, uitonderhandeld door hun vakbond FNV Havens. “Zoveel eisten we niet”, zegt Nuri Alders van FNV Havens. “Het ging vooral om de automatische prijscompensatie en een loonsverhoging conform de cao Openbaar Vervoer. En we weigerden akkoord te gaan met verslechteringen van de onregelmatigheidstoeslag. Plus dat we eisten dat nieuwe werknemers ook gewoon dezelfde arbeidsvoorwaarden zouden krijgen als de zittende veermannen. De werkgever wilde nieuwe instromers zonder cao in dienst nemen. Dat kan natuurlijk niet: mensen hetzelfde werk laten doen tegen verschillende arbeidsvoorwaarden. Ik snap de gedachte wel: ze wilden goedkope krachten laten varen op onregelmatige tijdstippen. En de ‘dure’ werknemers tijdens kantoortijden, zodat ze veel minder toeslagen hoefden uit te betalen.” Regelmatig staken Het conflict is niet nieuw. De afgelopen jaren is regelmatig gestaakt. Sinds 2008, toen het slecht ging vanwege de kredietcrisis, nam het personeel genoegen met alleen automatische prijscompensatie. Toen in 2018 de economie flink op stoom was, vond oud-onderhandelaar Cees Bos het tijd om weer over initiële loonsverhogingen en verbetering van de koopkracht af te spreken. Met succes werd daarvoor actiegevoerd. Destijds ging het om loon, nu ging het over het afschaffen van verworven arbeidsvoorwaarden. In het voorjaar van 2021 bleek al snel dat stichting de Maasveren wederom niet van plan was serieuze cao-onderhandelingen te gaan voeren.